Γνωρημία με τη Λιώτα (Λυγερή) Λέσβου
- Written by Super User
- Be the first to comment!
Γνωρημία με τη Λιώτα (Λυγερή) Λέσβου
Ή Λιώτα. Το βρήκα γραμμένο και με τους δυο τρόπους. Αν και η επίσημη ονομασία του είναι Λυγερή. Ένας μικρός οικισμός που η απογραφή του 2011 δείχνει πως μένουν εκεί 43 κάτοικοι.
Μας είχαν παινέψει την ταβέρνα του χωριού με τον μεγάλο πλάτανο μπροστά. Πραγματικά πολύ όμορφη θέση, ακόμα και μόνο για έναν καφέ αξίζει μια βόλτα μέχρις εκεί. Και πάμε και στο εκκλησάκι και μαθαίνουμε και την ιστορία πιο αναλυτικά: Η Λέσβος πολλές φορές είχε χρησιμοποιηθεί ως τόπος εξορίας. Αλλά για εξορία πολυτελείας. Για άρχοντες και πάνω. Μεταξύ των άλλων και για κάποια βυζαντινή βασιλοπούλα ονόματι Λυγερή (εξού και το όνομα του χωριού) που το μόνο κακό που είχε κάνει ήταν πως είχε λέπρα. Δύσκολη αρρώστια τότε, φάρμακα δεν υπήρχαν (μέχρι την σύγχρονη εποχή, τη δεκαετία του 50) κι η συνηθισμένη αντιμετώπιση ήταν η απομόνωση των πασχόντων. Αυτή ήταν κι η μοίρα της Λυγερής. Που ήταν μια νέα κοπέλα με μυαλό και μάτια όπως λέμε. Της άρεσε να γυρίζει πέρα δώθε στην περιοχή (εξού και Λιώτα, αυτή που λιέται, που γυρίζει δηλαδή σύμφωνα με την ντοπιολαλιά, μάλλον παρετυμολογία μου μυρίζεται εδώ) και να απολαμβάνει ό,τι της έμεινε: τη φύση.
Στην περιοχή υπήρχε κι ένας λασπόλακκος όπου συνήθιζε να κυλιέται μια γουρούνα που κυκλοφορούσε στην περιοχή κι η οποία είχε στο δέρμα της συμπτώματα παρόμοια με τη λεπρή Λυγερή. Το θέμα είναι πως με τις μέρες τα σημάδια της αρρώστιας άρχισαν να υποχωρούν κι η γουρούνα γιατρεύτηκε. Κι η Λυγερή που την έβλεπε σκέφτηκε "ρε, μπας κι έχει κάτι το καλό για την αρρώστια μου ο λάκκος αυτός;" Κι άρχισε να λούζεται κι αυτή στις λάσπες (δεύτερη εκδοχή για το παρανόμι Λιότα που της δόθηκε, η λουομένη δηλαδή). Και όντως είδε καλό. Θεραπεύτηκε. Κι επέστρεψε στο σπιτάκι της. Και προς ένδειξη ευγνωμοσύνης έχτισε μια εκκλησία. Αλήθεια ποια απ' τις δυο φωτογραφίες είναι η γνήσια βυζαντινή; Προφανώς η παλιά. Που όμως είναι απλή, χωρίς τους τρούλους τους πολλούς και το κραυγαλέο στυλ που συνηθίζονται σήμερα.
Η εκκλησία και μέσα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Με βυζαντινές τοιχογραφίες που έχουν καλυφθεί επιμελώς με σοβά. Κάποιοι το πήραν χαμπάρι, το έξυσαν, αλλά βίδωσαν πάνω τους και τα στασίδια. Βράσ' τα. Πάντως, ούτε οι εικόνες του τέμπλου είναι της γνωστής βυζαντινής σχολής με το πολύ χρυσό και τα σκούρα χρώματα και τα αποστεωμένα πρόσωπα. Πολύ έντονα τα χρώματα πολύ ζωντανά, πολύ όμορφα.
Χρειάζεται να γίνει παρέμβαση. Να ξυθεί ο σοβάς και να εμφανιστεί η ιστόρηση σε όλο της το μεγαλείο. Πιστεύω πως το αποτέλεσμα θα είναι εξαιρετικό. Αρκεί να ενδιαφερθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες.
Τη μέρα που πήγαμε στο χωριό υπήρχε κι ένας (Γερμανός, σύμφωνα με όσα μας είπαν οι κάτοικοι, από τα Μαύρα Δάση) καλλιτέχνης που, εμπνευσμένος από το μύθο( ; ) της Λυγερής, σκάλιζε με αλυσοπρίονα μια γέρικη βαλανιδιά δίπλα στην πλατεία. Θα έφτιαχνε το πρόσωπο της κοπέλας, αλλά και το γουρούνι (που κι αυτό έχει το ρόλο του στην ιστορία) σύμφωνα με το σκίτσο που είχε φτιάξει. Ακόμα ήταν κάπου στη μέση, η μορφή της κοπέλας είχε αρχίσει να διακρίνεται, αλλά είχε δουλειά ακόμα. Το πρόβλημα ήταν με τα καρφιά που ήταν κρυμμένα στον κορμό. Κάθε λίγο σκάλωνε το αλυσοπρίονο, άντε να βγει το καρφί για να συνεχίσει. Όμως, μια σε καρφί, δεύτερη σε καρφί, πάει η αλυσίδα. Έτσι όποιος είχε αλυσοπρίονο το έφερνε για να συνεχιστεί η δουλειά!
Το χωριό έχει και ενδιαφέροντα κτίρια, παλιά και καινούρια, έτσι που μια βόλτα στους δρόμους του έχει κι αυτή να δώσει στον επισκέπτη.
Κατεβαίνοντας απ' το χωριό η θέα είναι υπέροχη. Μπροστά σου απλώνεται ο κόλπος του Αδραμμυτιού με τον κάβο- μπαμπά στη μια και τον Μόλυβο απ' την άλλη. Υπάρχουν κι άλλες όμορφες παραλίες ένα γύρω. Όπως αυτή του κάμπου και της Αρχαίας Άντισσας!
gevseis.blogspot.gr/
