ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΆΝΤΙΣΣΑΣ 3ο μέρος ..

 1934: Η ελληνική ναυτιλία και το εμπόριο είναι σε ανοδική πορεία και έχει εξαπλωθεί περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο, από τη Ρωμαϊκή εποχή σύμφωνα με πηγές. Ο Γαβαθάς υπήρξε ένα πολύ σημαντικό και πολύβουο λιμάνι της εποχής.  Καταστατικά μας μαρτυρούν μια σειρά από Σωματεία φορτοεκφορτωτών Γαβαθά με πρώτο “Σωματείο Φορτοεκφορτωτών Γαβαθά Αντίσσης“ με έτος ίδρυσης 1934. Το καταστατικό αυτού παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον για τον τρόπο λειτουργίας του που φανερώνει την οργάνωση του λιμανιού τότε. Μέλη του μπορούσαν να γίνουν όλοι οι νέοι άνω των 16 ετών, οι οποίοι “ανήκαν“ στο επάγγελμα εξολοκλήρου. Σκοπός του Συλλόγου ήταν πρώτο η ανάπτυξη επαγγελματικής αλληλεγγύης προς οικονομικό όφελος απανταχού φορτοεκφορτωτών Ελλάδας, η προάσπιση των κοινών συμφερόντων τους μέσα από την εργατική νομοθεσία της εποχής, η μόρφωση τους επίσης καθώς ήταν υπεύθυνοι για την γενική ρύθμιση των Φορτοεκφορικών εργασιών και τιμολογίων. Βασική μέριμνα ήταν η σωστή λειτουργία του λιμανιού με ακριβείς οδηγίες ως προς τις υποχρεώσεις των μελών, από,από την παραλαβή των εμπορευμάτων και λοιπών αντικειμένων από τα πλοία, την μεταφορά τους στην παραλία του Γαβαθά σε αποθήκες που υπήρχαν ή μέχρι τον τόπο της φόρτωσης τους σε άλλα μεταφορικά μέσα για την διανομή τους. Η εγγραφή στο σωματείο γινόταν με γραπτή αίτηση προς το Διοικητικό Συμβούλιο ,οι οποίοι αποφάσιζαν για το αν οι αιτούντες πληρούσαν τους όρους (16 ετών και άνω, Έλληνες πολίτες, χωρίς ποινικές καταδίκες στο μητρώο τους και ανήκοντες στο επάγγελμα του Φορτοεκφορτή εξολοκλήρου). Τα μέλη του σωματείου πλήρωναν μηνιαία συνδρομή 5 δραχμές και ήταν υποχρεωμένοι να συμμορφώνονται πλήρως με τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης. Διαγράφονταν από το σύλλογο όσοι δεν υπάκουαν στις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης και είχαν τιμωρηθεί τρεις φορές μέσα σε ένα έτος για τον άνωθεν λόγο ή άλλαζαν επάγγελμα. Το ΔΣ υπέβαλε ως τιμωρία την παραχώρηση ενός ημερομισθίου υπέρ του Σωματείου εντός 8 ημερών από την ημέρα της απόφασης για την ποινή. Το παρόν Σωματείο φαίνεται να διαλύθηκε το 1957 με υπογραφή του τότε Νομάρχη Λέσβου Γ. Αθανασίου,με την περιουσία του να μεταβιβάζεται βάση των όρων διάλυσης του καταστατικού στην σχολική εφορεία Άντισσας. Ένα μήνα μετά φαίνεται να διαλύθηκε και έταιρο Σωματείο φορτοεκφορτωτών με την επωνυμία “Σωματείο φορτοεκφορτωτών Γαβαθά Αγ.Ιωάννης “ που έδρευε επίσης στον Γαβαθά.

Πολύβουη και η ζωή στο χωριό. Μακρύς ο βίος που φτάνει μέχρι τις μέρες μας του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων, με έτος ίδρυσης το 1923.”  Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων Τελωνίων ο Αγ. Θεόδωρος” η πρώτη επωνυμία του η οποία τροποποιήθηκε σε “Σωματείο Παντοπωλών Αντίσσης ο Αγ. Θεόδωρος” το 1939 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης. Σκοπός του Σωματείου ήταν η υποστήριξη κοινών συμφερόντων των επαγγελματιών. Πέρα από κάποιες αναπροσαρμογές Διοικητικού χαρακτήρα επί το πλείστων, τα βασικά άρθρα του Σωματείου παραμένουν αμετάβλητα όπως και η μέρα εορτασμού του ανήμερα του Αγ. Θεόδωρου, παράδοση που τηρείτε μέχρι τις μέρες μας με την πραγματοποίηση από τον Σύλλογο λειτουργίας και μνημόσυνου εις μνήμης παλαιών Παντοπωλών της Άντισσας. Μια πράξη διάλυσης του 1957 μαρτυρεί την ύπαρξη ξεχωριστού Σωματείου Μικροεπαγγελματιών Άντισσας το οποίο είχε πάψει την λειτουργία του από πολλών ετών. 

Δικό τους σωματείο είχαν οι σιδηρουργοί της Άντισσας με έτος ίδρυσης αυτού 1945. Βασικός σκοπός του ήταν η οργάνωση όλων των επαγγελματιών σιδηρουργών και η ανάπτυξη δεσμών και πνεύματος συνεργασίας με τους σιδηρουργούς όλης της Ελλάδας, με σκοπό τα κοινά συμφέροντα του επαγγέλματος. Βασικό μέλημα του Συλλόγου ήταν η διαρκής μόρφωση των μελών μέσα από σειρά διαλέξεων, ώστε να αποκτήσουν συνείδηση σωστού επαγγελματία. Τα μέλη πλήρωναν εφάπαξ για την εγγραφή τους 50 δραχμές και μηνιαία συνδρομή 25 δραχμές. Το Σωματείο  διαλύθηκε και αυτό το 1957 με υπογραφή του τότε Νομάρχη λόγω πάψης λειτουργίας του . Πριν το αυτοκίνητο γίνει ευρέως καθημερινό μέσο μεταφοράς, οι Καραγωγείς (οδηγοί κάρου άμαξας) κατείχαν σημαντική θέση στην καθημερινότητα των Αντισσαίων.

1944 ιδρύεται “Σωματείο Καραγωγέων ο Γεώργιος Αντίσσης”. Σκοπός του Σωματείου ήταν η προάσπιση κοινών συμφερόντων όλων όσων ασκούσαν το επάγγελμα του Καραγωγέα ως κύριο επάγγελμα με δικά τους μέσα αλλά και όσοι εργάζονταν σε ιδιοκτήτες μέσων μεταφοράς. Μηνιαίαα συνδρομή για τα μέλη ήταν 25 δραχμές. Το Σωματείο είχε καθιερώσει την 1η Μάη ως μέρα εορτασμού του. Πέρα από την πλήρη εξαφάνιση του επαγγέλματος του Καραγωγέα λόγω εξέλιξης, το σωματείο διαλύθηκε και αυτό το 1957 από τον τότε Νομάρχη Γ. Αθανασίου.

Η Άντισσα μέσα από την Ιστορία φαίνεται ότι κατείχε σημαντική θέση και πλούτο σε χρόνια που η Ελλάδα υπέφερε από πολέμους και φτώχεια. Οι Αντισσαίοι πάλεψαν σε όλη τους τη ζωή με τις δυστροπίες της φύσης και κατάφεραν να εξημερώσουν μέρη άγρια και δυσπρόσιτα. Με μόχθο, ευρηματικότητα και υπομονή κατάφεραν πολλά βασισμένοι σε λίγα. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής όμως έκανε πολλούς να φύγουν και η Άντισσα με τα χρόνια έχασε την παλιά της αίγλη. Ας ελπίσουμε ότι κάποια μέρα να γίνουμε ξανά το κεφαλοχώρι που ήμασταν κάποτε μέσα από αναβάθμιση υπηρεσιών, την αγάπη για το τόπο μας, τη σύμπνοια και τη δουλειά όλων μας .

Βάγια Καρίνου